Ahmet Gülümseyen

Yazımızın hemen başında bir soru yöneltelim; Başakşehir’de Kaç Profesyonel Kulüp var, acaba (?). Bu sorunun cevabını bulmak için Başakşehir’de oturanları hafızalarını yoklasak, acaba kaç kişi sorumuza ‘doğru/net’ cevap verebilir (!)

Eminin bu sayı, beklentilerin altında kalır.

Hadi, diyelim Başakşehir Spor Kulübü Basketbol Takımı Deplasmanlı Ligi maçlarını Başakşehir İkitelli Spor Kompleksinde oynadığı, zaman zaman caddelere asılan ‘maça davet’ duyurularıyla ‘hatırlanır/bilinir’. Fakat, Altınşehir Bayan Futbol Takımının 2.Lig’de mücadele ettiğinden haberimiz var mı?

Biz biliyorduk, ama medya olarak bu çalışmaya bir katkımız olsun istedik.

Başakhaber.com olarak sağlayacağımız en büyük katkı ise; Altınşehir Lisesi Spor Kulübünün medyada yer alıp, haberlerinin daha fazla kişiye ulaşmasını sağlamak.

Randevulaştık. Kulüp binası olmadığı için, Kulüpte Yöneticisi Yücel Karakuş’un işyerinde, Kulübün Teknik patronu konumundaki Mehmet Altunla bir araya geldik.

Başakhaber olarak biz sorduk, onlar içtenlikle cevapladı.

Anlatırken bir heyecan beliriyordu kelimelerinde Bunun  en önemli nedeni; çalışmalarının içeriği, semeresi ve dahası ‘gelinen nokta’ olsa gerek

Biz dinledik Duyduklarımız karşısında, emeği geçenleri takdir etmekten kaçınılmaz oldu.

Yaptıkları çalışmalar, çalışmaların neticeleri karşısında bize ancak ‘susmak, dinlemek, takdir etmek’ ve edindiğimiz bilginin ‘kamuoyuyla’ paylaşmak kaldı.

Sizi tanıyabilir miyiz (?)

Adım Yücel Karakuş, Ordu Mesudiye doğumluyum. Altınşehir Lisesi Spor Kulübünde  yöneticilik yapmaktayım. Kurulduğundan buyana, yaklaşık 3 yıldır bu görevi devam ettirmekteyim. Yaptığımız çalışmalarda ‘Spor bahane’ , asıl amaç elimizden geldikçe çocuklarımıza yardımcı olmak.

Kulüpte yönetici olmaktaki temel amaç.

Elimizden geldikçe kız çocuklarına yardımcı olmak. Benimde üç kız çocuğum var. Özellikle bu bölgede erken evlendirme olayı öncelikli. Liseyi okuyan öğrencinin eğer karnesi zayıf ise memleketine gönderiliyor veya evlendiriyorlar. Günlük 30 veya 40 lira kazançla, tekstilde fason işi yapmaya gidiyorlar. Çoğu kızlarında bu sıkıntıları var. Hiçbir şey olmaz ise markette çalıştırıyorlar. Bir ailenin burada 7-8 tane çocuğu var, bir tane 2 tane değil. Ne kadar çocuk olursa o kadar eve girişi para demektir. Burada hocamızla (Okul Öğretmenleri) epey mücadele yaptık, erkek olsa bir nevi tamamda, çocuklar bayan oldukları için velileri ikna noktasında oldukça sıkıntı çekmekteyiz.

Başardık, bir yerlere getirdik. Yaptıklarımız yapacaklarımızın teminatıdır. Eşim okulda İngilizce öğretmeni. Çalışmaların karşılığını gördükçe de bizlerin yeni çalışmaların içerisinde yer lamamıza neden oluyor.

Kamuoyundan beklentileriniz (?)

Kulübümüze yer olarak, finansman olarak destek olmalarını istiyoruz. Hedefimiz, kulüp olarak Birinci Lige çıkmak ve takımımızın ismini her şekilde duyurmak. İstanbul 15 milyon nüfuslu bir şehir. Bu şehirde 5-6 tane Bayan Futbol Takımı var (her yıl takımlar kapanıyor, yeni isimler çıktığı için rakam değişken), Altınşehir de bu takımlardan bir tanesi. Yani, Türkiye’de Başakşehir’i temsil eden iki spor kulübünden biriyiz.

Sizi tanıyabilir miyiz. Kulübünüzün kurulması, süreç nasıl gelişti

İsmim Mehmet Altun, Altınşehir Lisesi Beden Eğitimi Öğretmeni aynı zamanda Altın Şehir Lisesi Spor Kulübü Antrenörlüğünü yapmaktayım.

2007 Eylül ayında okullar açıldığında tayinimiz Altınşehir Lisesi çıktı, geldik. İlk başta şaşırdık tabii. Ben doğuda, Malatya’da doğdum, büyüdüm. Orada, köylerde bile okul binası olmayan bir okul yok. Okul binamız yoktu. Öğretmen ve idareci arkadaşlarımızla kendi aramızda oturduk.

Sosyal Projesi kapsamında neler yapabiliriz diye düşündük. Benimde branşım spor olduğu , sporda insanları daha kolay bir araya getirildiği için önce spor tesisinin eksikliğini tespit edip gerekli kurum ve kuruluşlarla görüştük. Bunları yapalım edelim diye, kısmet olmadı. Sonra biz bir kulüp kuralım. Eğer bu denli yokluklar içerisinde başarı sağlarsak, elde ettiğimiz başarıyla en azından sesimizi duyururuz.   Yardım sever insanların kapsını çalarsak açılması daha kolay olur.

Bu işe girdik. Bayan Futbolu ile başladık. Türkiye’de daha yeni yeni yapılanan bir organizasyon alanı. İlk önce derneğimizi kurduk, sonra gidip futbol Federasyonuna müracaatımızı yaptık. 2008 yılında ilk kez gençlerde müsabakamızı yaptık. Yeni başladığımız yıl bir başarı sağlayamadık.

Birde buradaki ailelerin çalışmalarımıza bakış açısı çok farklı. İlk başlangıçta anne babalar çocuklarını dışarı göndermezken, şimdi her hafta gelip çocuklarını kendileri uğurluyorlar. En azından şuanda 20-25 tane aileyi kazandık. Biz bunu kız çocuklarıyla yapabildik. Eğer biz bütçe ve kurumsallaşma olarak bir şeyler yapabilirsek, kulüp olarak bu bölgede daha farklı branşlarda da mücadele etme imkanına sahip oluruz. Erkek Futbol takımı, voleybol , basketbol, badminton olabilir. Kulübün yeterli bütçeye sahip, imkanların da sınırlı olması ve  bölgede tesislerin yeterli sayıda olmamasından dolayı yeni branşlar açamıyoruz.

Ailelerin değerlendirmeleri

Liseler arası futbol maçlarında finale kalmıştık. Finallere gideceğimiz gün 3 aile çocuklarını göndermediler. İkna edebilmek için konuştuk, ama doğu yapısıyla büyümüş, o kültürü almış insanlar kız çocuklarının dışarıya gitmesini pek istemezler. Akşam olmadan evde görmek isterler. Bu anlayışla oldukları için ikna noktasında başarılı olamadık.

Bizim asıl hedefimiz şuydu; Çocuklar fazla okuyamadıkları için biz çocukların hem ders çalışmalarını hem fiziki olarak dengeli olarak büyümeleri için spora yönlendirdik. Bunun dışında da biz onlara ikinci kapı açmaya çalıştık. Üniversitelerin Beden Eğitimi ve Spor bölümlerinin Antrenörlük, Yönetim ve Beden Eğitimi bölümlerine öğrenci hazırlamak. Milli takıma seçilirlerse, milli kontenjanlardan faydalanıp Beden Eğitimi Bölümlerine girmelerini ve hem de üniversite de okurken burs kazanmaları sağlanmak. Bu öğrenciler, bugünün şartlarında 350 TL maaş alıyorlar. Bugün bu bölge de birçok ailenin evine giren para bu kadar. Okurken rahat geçinebilmeleri için böyle bir kapı açma düşüncesindeyiz. Okul bittikten sonra yine Milli Takım kontenjanından faydalanıp KPPS de çok daha avantajlı şekilde atanmaları sağlanmaktadır. Mesela bizim okulda Karateci bir arkadaşımız var, aynı zamanda  Milli takımda sporcu olduğu için ataması oldukça kolay oldu. Çocuklar bunları görüyorlar, başarılı olmak için daha fazla çaba harcıyorlar.

Profesyonel olmak, berberinde neler getirdi (?)

Biz 2 Lige yükseldik şartlar daha da zorlaştı. Mesela bizimle birlikte, aynı ligde yer Çamlıca Spor var. Hatay’a deplasmana gittik. Allah razı olsun, Belediyemiz aracımızı veriyor. Konaklama ve yemek masrafları olarak (miktar vermek doğru olmayacak belki ama)  biz bu deplasmana gidiş/dönüşümüzde 2 bin civarında bir para harcadık. Çamlıca Kulübü orada uçakla gidip gelmiş,  7 bin lira para harcamışlar. Şimdi anlatmak istediğim olay şu; Bir tarafta köklü, kurumsal olmuş, sponsor desteği alan  bir kulüp var, diğer tarafta bizim gibi bir okul takımı. Okulumuzun bütçesi sınırlı olduğu için, tanıdık esnaftan yapmış olduğu, bizim kendimizin verdiği destek. Sağolsun Kaymakamımızın bize,  bu konuda çok büyük yardımları oluyor. Ne zaman gitsek, mutlaka bize faydası dokunmuştur.

Tabi ki bu durumlarla mücadele ederken, çocuklarımız yaptıkları işin önemini farkına başlıyorlar. Çünkü bir tarafta her türlü imkana sahip, diğer tarafta ise imkansızlılar içerisinde mücadele eden kulüp var. Bu adeta bir ‘onur mücadelesi’. Etrafındaki arkadaşlarına anlatıyorlar. Bizim 25 tane lisanslı sporcumuz var, bunların 17-18 tanesi okulumuzda öğrenci. Alt yapı olarak uzun yıllar spora hizmet edecek kişiler. Milli takımda oynayacak sporcularımız var. Şu anda U 19 Milli takımda oynayan sporcumuz var. Şuan Milli takım Kampına seçilen sporcularımız var.

Sizle başımdan geçen bir hatıramı paylaşmak istiyorum; Melek isminde öğrencim yanıma gelip ‘Hocam takım kuralım’ dediğinde, tabii bende futbolun içinden gelen bir kişi olarak ‘Kızların futbol oynadığı nerede görülmüş’ dedim. Çocuklarımızdan bir kez daha ‘Ön yargılı davranmamanın önemini’ öğrendim. Sonra kızımız yetenekli de bir sporcu, gitti 10-15 tane daha öğrenci aldı geldi. ‘Ya Allah’ dedik, girdik işin içerisine. Üç sene önce takımda yer alan sporcularla, şimdiki sporcularımız arasında bayağı bir fark var. Yavaş yavaş, kademi olarak yukarı çıkıyorlar. Şimdi hepsinin bir hedefi var. Hepsi okumak istiyorlar; Beden eğitimi Öğretmeni, Bir Spor Kulübünde Yönetici, Antrenör olmak istiyorlar. Hepsinin bir hedefi var. Hem bulunduğumuz bölgede, hem de gideceğimiz bölgelerde insanların spordan faydalanmalarını istiyoruz.

Varoş diye tanımlanan bu tür bölgelerde, sosyal proje kapsamında  çocukları bir yerlere kan alize etmek gerekiyordu,  bununda en güzel yolu da spor. Bunu da yapabilmek için tesise ihtiyaç var. Bizim özellikle Belediyemizden, bu işe olur verecek kim varsa, hepsinden isteğimiz, bölgenin spor tesisi ihtiyacının giderilmesi.

Tesisleşme açısından.

Okulumuzun yanında işletmesi özel biri kapalı ve açık halı saha var, bir de Bayramtepe Son evler diye adlandırılan alanda, yine özel işletme olarak bir halı saha ve tekvando salonu var.  Şahintepe, Altıntepe ve Bayramtepe toplam nüfusu 70 bin civarında olduğu için, bu tesisler yetersiz.

Eğitim ve spor

Çocuklarımızla ilk başladığımızda derslerinde sıkıntı çekmeye başladılar. Antrenmana geldikçe, bir şeyler başardıklarını gördükçe biraz derslerinden uzak kalmaya başladılar. Açık konuşmak gerekirse, sınıflarını geçmeleri için yol gösterdik. Daha sonrasında, yani sene başında tüm aileleri de topladık. ‘Spor yapmak güzel bir şey ama bu ekstradır, bizim için öncelik eğitimdir’ dedik. Eğitimin yanında yapılan spor değer kazanır. İkisini bir arada başarmak, daha mutluluk vereceğini anlattık.

Şu anda çocuklarımızın Belki bir iki tanesi hariç, hepsi ‘belge alarak’  sınıflarını geçiyorlar. Bu şu demek aslında, ben spor yapıyorum kendim için ekstra zaman harcıyorum, yorgunlukları antrenmandan sadece birkaç saat sonra. Spor yaptıkları için vücutları daha dinç. Bu dinçlik bilgi dağarcıklarının genişlemesine nede oluyor. Mesela geçen sene okulumuzdan mezun olan ve aynı zamanda sporcumuz olan bir kızımız, Marmara Üniversitesi Beden Eğitimi Bölümüne girmeyi kıl payı kaçırdı. Bu sene tekrar sınavlara hazırlanacaklar. Bu sene çocuklarımız başında bizzat gidip, sınav süresince başlarında olacağız. En azından bizim mücadelemizi görüyorlar. Onların içinde her biri, en az 20-25 kişiyi spora, eğitime yönlendirebilirse bu sayı katlanacaktır.

Takıma yeni katılımlar

Finansman sıkıntılarından, bu işe gönül veren kişiler olmadığından dolayı Malatya da kapanan Kulüpten transfer edilen ve şimdi Milli takım formasını giyen Merve Aladağ, eski Malatya İl Müdürü Mehmet Bey’le görüştüğümüzde, kendilerinde ‘Bir kızımızın olduğunu ona sahip çıkmamızı’ söylemişti. Getirdik buraya. Sağ olsun, Kaymakam Bey onun yurt işini halletti. Aldık okulumuzda okuyor. Sağ olsun Kaymakambey burs da bağlattırdı. İki senedir kızımız yanımızda. Kartal ve Zeytinburnu takımları kapandı. Sağolsun Kaymakam Bey’in desteğiyle takımızı buralardan aldığımız üç oyuncuyla kadromuzu güçlendirdik.

Diğer Sporcuların burs alıp/almaması

Yok. Zaten bir çoğunun durumu çok kötü . Eğer finans sıkıntısını çözebilirsek, kızlarımızı burs yönden de faydalandırmayı istiyoruz.

Yöneticilerin Durumu

Bizim kurucu üyelerimiz yedi tane. Okulumuzdan dört, dışardan üç tane esnaf arkadaş var. Başkanımız, aynı zamanda Okul Müdürümüz olan Ali Haydar Karakuş Bey. Bunlar birlikte yola çıktık. Şuanda 50 nin üzerinde üyemiz var. Çok fazla açılamıyoruz. Bu konuda bizi yalnız bırakıyorlar. Biz burada rantın peşine düşmüyoruz. Çalışmamızda rant dönmediği için yanımıza kimse gelmiyor.

Belediye ve Resmi Kurumlar.

Böyle projelerde var. Kulüp örneklerinden; Sponsorlukla Yönetilen, Belediyenin Kulübü olmuş, bir tanesi de Gençlik ve Spora bağlı. Biz Belediye Başkanımıza gidip teklif ettik; ‘Biz Belediyenin Kulübü olalım’ diye. Başkan, biz bünyemizde Kulüp kurmak istemiyoruz. O zaman ne yapabileceğimizi sorduğumuzda, Başakşehirspor Kulübünü önerdi. Onlarla birleşebilir veya takımı bırakabilirsiniz diye. Bizde yönetim olarak Başakşehir Spor Kulübüyle birleşmeyi uygun görmedik. Kaymakam beyle görüştük, ama yönetmelik gereği bunun mümkün olmadığını söylediler. Gençlik ve Sporla birleşelim istedik. En son onu görüşeceğiz, Gençlik ve Spor İlçe Müdürümüz Yunus Beyle görüştük. Yunus Bey de Eğitimin içerisinden gelen biri. Kendisi Kulübümüze üye olmak istedi. Haziran ayı içerisinde Kulübümüzün Genel Kurulu olacak. O süreç içerisinde yeniden bir yapı içerisine girmeyi düşünüyoruz.

Ataşehirspor Kulübü var. 2 sene öncesine kadar kapanacaktı. Ataşehir Belediyesi onları bünyesine aldı. Belediye, gelirleri  Kulübe ait olsun diye onlara bir halı saha ve bir oto park vermiş. Üç ayda Beş Yüz Bin TL aktarılmış. Geçen sene 2. Ligde Şampiyon olup 1.Lig’e çıktılar. Geçen yıl Ağaoğlu bu takıma sponsor oldu. Bayan Liginde Şampiyonlar Ligi de var. Ağaoğlunun güzel de bir yaklaşımı oldu bu konuda. Şampiyon olursanız hepinize birer daire hediye edeceğim, diye. Böylelikle bayan futboluna ilgi artmaya başladı.      Niçin olmasın. Aşağı yukarı 1.Lig’deki tüm kulüplere sponsor olan Ülker örneği var. Ağaoğlu gibi şirketlerin bize desteği niçin olmasın.

Altyapı

Ligimiz devam ettiği için alt yapı olayına giremedik. Futbol Federasyonun statüsüne göre,  1.Lig Takımları hem yıldız hem de genç kategorilerinde, 2. Ligde mücadele eden takımlar ise  alt yapısını oluşturmaları gerekmektedir. Bunları oluşturma noktasında bu bölge de sıkıntı çekmekteyiz. Çocukların aileleri dışında kimse gelmiyor. Bir çoğu bilmiyor bile. Geçen sene biz Play_off a katılacağız, ondan önce Belediye Başakşehirspor Kulübüne  2. Lig Play Off maçlarına gidecekleri zaman, her tarafa ‘Başakşehir Basketbol Takımına 2. Lig Yolunda Başarılar Dileriz.’ şeklinde pankart asıldı diye. Aradan 10-15 gün sonra da biz Play-Offlara gideceğiz. Belediye’ye gidip ‘Bizde finallere gideceğiz, bununla ilgili pankart asabilir miyiz’ dedik. En azından Çocuklarımızın ismi görünsün. Çocuklar o duyuları gördüklerinde, daha çok şevkle işlerine sarılırlar. Ama sonuç alamadık. Bugüne kadar Belediyeden gelip maçlarımızı takip eden, izleyen dahi olmadı.

Belediyenin Ulaşım dışında yardımı.

Biz Belediyemizden para istemiyoruz. Biz çalışalım diyoruz. Çalışırken birkaç arkadaşında buralara kanalize olmaları gerekmedir. Bunun içinde kış spor okulu da, yaz spor okulları da olabilir. İki yıldır bunu Başakşehir Spor Kulübü alıyor. Bununda manasını anlamıyoruz. Ben bunu Belediye Başkanına direkt sordum. Dedik ki ‘Başkanım biz çalışmak istiyoruz.’ Bayram Tepe ile Şahin Tepe bölgesini bize verin. Başakşehir ve Bahçeşehir bölgesini hangi Kulübe verirseniz verin. Biz kendi bölgemizde çalışalım. Biz dört yıldır bu bölgede çalıştığımız için, bölge halkı da bizleri tanıyor. İletişim sıkıntısı da çekmiyoruz. Herkesi rahat bir şekilde kazanabiliriz. Ama, Belediye görüşmemizde ‘Biz Kış Spor Okulu yapmayacağız’ dediler. Yanlarına gittiğimizde Başakşehir Spor Kulübüne tekrar vermişlerdir. Biz yine aynı teklifi sunduk ‘Bölgemizdeki çalışmaları kendimiz yapalım’ diye. İki senedir biz burada üvey evlat muamelesi görüyoruz. Belediye de bir iş yapılırsa, usulüne göre yapılıyordur. Ama ihaleden bizim hiçbir zaman haberimiz olmadı. Bölgede iki tane spor kulübü var, birisi bizim kulübümüz, bir tanesi de Başakşehir Spor Kulübü. Sözlerimin başında da dediğim gibi, takımımızın ulaşımı için araç lazım, sağolsunlar temin ediyorlar. Bizlerin Belediyeden isteğimiz; Takımımıza olan desteklerinin artırmaları.

Alışveriş Merkezi, Marketler v.b. Yerlerden Sponsorluk Desteği.

Kulüp olarak açılamıyoruz. O da bizim eksiğimiz. Sağ olsunlar, Yücel Abi gibi yöneticiler Kulübümüze ellerinden geldiği kadar kaynak sağlamaya çalışıyorlar.

Çalışmalar Yapılırken Sahip Olunan Değerlerin Korunması.

Biz Tüzüğümüzü yaparken Başkanımız ya okulumuzun Müdürü olacak ya da okulda çalışan biri. Çalışmalarımız ‘hizmet’ ağırlıklı olduğu için, çoğu kimse gelip bize üye bile olmak istemiyor.

Ağaoğlunun Blokları Göze Çarpıyor

Ataşehir Spor Kulübüne Desteğini az önce belirtmiştim. O bölgenin potansiyeli, yapısı belli. Ama bizim bu bölge öyle değil. Kulüp olarak sadece sportif başarı değil. Biz bu bölgede hizmet yapmak istiyoruz, çalışmak istiyoruz. Çocuklar boş vakitlerinde kötü alışkanlıklar ediniliyor. Burada o kadar kötü örnekler var ki. Ağaoğlunun ilçemizde yaptığı konutlar ile bizim bölge arasında sadece Olimpiyat Stadı var. Kısmi de olsa Kulübümüze yapacakları yardımlar, gücümüzü artıracaktır.

Kulüpte hatıralar var mı

Geçen yıl Play-Off oynuyoruz. Oynadığımız maçın yedinci dakikasında 2-0 mağlup durumdayız. Devreyi de 2-1 mağlup tamamladık. Devre bitip soyunma odasına gittiğimizde, çocukların hepsi ‘Acaba hocam bize ne diyecek diye’ merak etmişler. Onlara ‘Çocuklar bizim tek hedefimiz var, tüm sıkıntılara rağmen bu bölgede bir şeyleri başarabilmek. Okulumuzun olmadığı, spor tesisimizin olmadığını..