Türk futbolu idari ve mali yönden alçak ‘sürünme’ olarak tanımlanan bir süreç yaşıyor. Toplumumuz spor adı altında ‘futbolla’ oyalanırken, görülmesi gerekenleri ‘görmek’, sorunların üstesinden gelinmesi gerekiyor. Çünkü birisi bitmeden diğeri başlıyor, sorunlar aşılması güçleşen ‘yığın’ haline geliyor. Düşünme ve oyalanma dediğimizde, gündem oluşturup kafaları karıştıran en son örnek Jose Mourinho’nun Fenerbahçe’ye gelişi. Geliş şekline bakar mısınız! Başkan adayı Aziz Yıldırım 29 Mayıs tarihinde genel kurul üyelerine diyor ki, “Mourinho’yla ben ve Önder Bey 2 saat konuştuk. Şartlarda anlaştık gelmesi yönünde… Tam biterse, önümüzdeki hafta Mourinho’yu İstanbul’a getireceğim.” Bu konuşmanın iki gün sonrasında Sayın Yıldırım’dan “Bana da sordu öbür taraf, ‘Gerekirse imzalayın’ dedim çünkü onlar yetkili, şu anda bizim yetkimiz yok. Onlar da galiba Mourinho’ya talip olmuşlar, iyi bir haber” şeklinde bir açıklama geldi. Yıldırım’a göre Fenerbahçe menfaatleri ön plana çıkınca, Portekizli teknik adamı Ali getirmiş, Aziz getirmiş o kadar da önemli mi!..
Sarı-lacivertli cephede tüm bunlar yaşanırken Beşiktaş cephesi, kulübün ikinci başkanı Hüseyin Yücel’den, Jose Mourinho ile görüştüklerini, ancak anlaşma sağlayamadıklarını yönünde bir açıklama geliyor. Türk futbolunun iki güzide takımı aynı isim üzerine yarışıyor ise, haklı olarak da vatandaş soruyor; “Sahi, Mourinho gelecek de ne olacak?” Biz de, kendi insanımızın bu sorusuna belki cevap olur düşüncesiyle yazımıza devam edelim…
Yeni dönem için Fenerbahçe’ye başkan adayı olan isimler yabancı olmadığı gibi, tavırları oldukça ilginç ve kafa karıştırır özelliğe sahip. Bir yanda 20 yıl başkanlık yapan ve kendi açıklamasına göre 3 yıl daha şans isteyen Aziz Yıldırım, diğer yanda başkanlık döneminde sportif başarı yönünden sınıfta kalan ve ocak ayında aday olmayacağını açıklamasına rağmen, geri adım atan Ali Koç. Bu ilginçliğin bir başka düşündürücü olduğu kadar derslik ‘komedisi’, Jose Mourinho ile yaşanıyor. Bir teknik direktör düşünün, seçime bir hafta kala aynı takımın iki başkanıyla masaya oturup pazarlık yapıyor. Bu teknik adam yabancı olunca, elbette ki alacağı parayı düşünür. Nasıl yani? Devam edelim…
Adı kupa koleksiyoncusuna çıkan 61 yaşındaki teknik adam kariyerinde Inter ve Porto ile UEFA Şampiyonlar Ligi, Manchester United ile UEFA Avrupa Ligi, Roma ile UEFA Avrupa Konferans Ligi’ni kazandığını okuyoruz. Tüm bunları dillendirirken, Portekizli teknik adamın çalıştırdığı isimlere dikkat kesiliyoruz. Bu takımların müzesi ulusal ve uluslararası kupalarla dolu. Bu kupaları Jose Mourinho’suz da kazandığı gerçeği var. Küçümsemekten ziyade, gerçeği görebilme adına söylüyorum; Fenerbahçe dahil futbolumuzda kaç takım Avrupa Kupalarında bu denli başarı gösterebilmiş! Madem futbol takım oyunu, mücadele ve başarı ekip işi olduğu gerçeğiyle yüzleşme zorunluluğu var. Öyle olmasa Jose Mourinho 117 yıllık Fenerbahçe tarihinde, 41’i yabancı olmak üzere 78. teknik direktör olur muydu?
Jose Mourinho için, Fenerbahçe’de Ali Koç döneminin 5. yabancı teknik direktörü olması, dikkat çeken bir başka ayrıntı. Bakın tüm bunları söylerken Portekizli çalıştırıcının alacağı para ve Fenerbahçe’nin içinde yer aldığı ekonomik ‘darboğazdan’ hiç bahsetmedik. Bu konuda sözü başkanlık yarışındaki iki adayı, Aziz Yıldırım’ın Ali Koç hakkında sarf ettiği sözlere bırakalım; “‘Borcu 317 milyon avroya düşürdük’ diyor. Halbuki verdiği kitapta 12 milyar gözüküyor. 350 milyon avro borç gözüküyor…” Bir yandan Mourinho, diğer yandan Fenerbahçe’yi bu hale getiren iki başkan adayı Yıldırım ve Koç’a bakıyorum! O nedenle, süreçten dersler çıkarılması adına yazımızın başlığını garipsemek yerine, önemsiyorum.
